چشمه‏ های خروشان تو را می‏شناسند
موجهای پریشان تو را می‏شناسند

پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی‏
ریگهای بیابان تو را می‏شناسند

نام تو رخصت رویش است و طراوت‏
زین سبب برگ و باران تو را می‏شناسند

هم تو گلهای این باغ را می‏شناسی‏
هم تمام شهیدان تو را می‏شناسند

از نشابور با موجی از لا گذشتی‏
ای که امواج طوفان تو را می‏شناسند

بوی توحید مشروط بر بودن توست‏
ای که آیات قرآن تو را می‏شناسند
 

گرچه روی از همه خلق پوشیده داری‏

ای پیدای پنهان تو را می‏شناسند

اینک ای خوب، فصل غریبی سرآمد
چون تمام غریبان تو را می‏شناسند

کاش من هم عبور تو را دیده بودم‏
کوچه‏ های خراسان تو را می‏شناسند

قیصر امین پور
منبع: کتاب یا ضامن آهو